शीर्षक: विसरलेले प्रतिध्वनी
सन 2156 मध्ये, मानवतेने आभासी वास्तविकतेच्या कलेमध्ये प्रभुत्व मिळवले होते, ज्यामुळे जग इतके विसर्जित होते की त्यांना वास्तविकतेपेक्षा अधिक वास्तविक वाटले. या आभासी क्षेत्रांमध्ये, एक गेम त्याच्या विलक्षण वास्तववादासाठी आणि स्पाइन-चिलिंग कथनासाठी वेगळा आहे: आता खेळण्यासाठी मेमरी स्काय फ्री ऑनलाइन सिम्युलेशन गेम्स. हा एक खेळ होता ज्यामध्ये खेळाडूंनी दीर्घकाळ मृत झालेल्या व्यक्तींच्या मनात प्रवेश केला आणि त्यांची सर्वात खोल भीती आणि सर्वात गडद रहस्ये उलगडली.
डॉ. एव्हलिन मार्शल या प्रख्यात न्यूरोसायंटिस्ट यांना मानवी मनाच्या गुंतागुंतीबद्दल नेहमीच भुरळ पडली होती. जेव्हा तिला मेमरी स्कायच्या नवीनतम आवृत्तीची चाचणी घेण्यासाठी आमंत्रण मिळाले तेव्हा ती संधीचा प्रतिकार करू शकली नाही. तिने VR हेडसेट घातला, यंत्राचा परिचित आवाज जाणवत होता कारण ते तिच्या मेंदूच्या लहरी स्कॅन करते आणि तिला गेममध्ये घेऊन जाते.
तिच्या सभोवतालचे जग विरघळले, त्याची जागा निर्जन आश्रयाच्या थंडगार लँडस्केपने घेतली. हवा एक जाचक शांततेने दाट होती, फक्त दूरच्या, प्रतिध्वनी पावलांनी तुटलेली होती. एव्हलिनला माहित होते की तिला आत लपलेले सत्य उघड करण्यासाठी आठवणींच्या या चक्रव्यूहात नेव्हिगेट करावे लागेल.
अंधुक प्रकाश असलेल्या कॉरिडॉरमधून खाली जात असताना तिला डेजा वुची विचित्र भावना जाणवली. तिने प्रवेश केलेला प्रत्येक खोली तिला विसरलेल्या भूतकाळात खोलवर ओढत असल्याचे दिसत होते. तिला आठवणींचे तुकडे, सावलीत कुजबुजणाऱ्या वर्णक्रमीय आकृत्या, त्यांच्या आवाजात दु:ख आणि पश्चात्तापाची गुंफण होती.
एका खोलीत तिला एक जर्नल सापडले, त्याची पाने वयाप्रमाणे पिवळी झाली होती. नोंदींमध्ये एमिली नावाच्या रुग्णाबद्दल बोलले गेले होते, ज्याचे मन तिच्या स्वतःच्या आठवणींच्या भाराखाली फ्रॅक्चर झाले होते. एमिलीच्या शेवटच्या एंट्रीमध्ये एका लपलेल्या खोलीचा उल्लेख आहे जिथे आश्रयाच्या गडद प्रयोगांबद्दलचे सत्य दफन केले गेले होते. तिला ही खोली शोधावी लागेल हे समजल्यामुळे एव्हलिनचे हृदय धडधडले.
तिचा प्रवास तिला झपाटलेल्या दृश्यांच्या चक्रव्यूहातून घेऊन गेला. तिची भीती आणि गोंधळ अनुभवत तिने एमिलीच्या यातना दूर केल्या. वास्तविकता आणि खेळ यांच्यातील रेषा अस्पष्ट झाली आणि एव्हलिनने तिच्या स्वतःच्या विवेकावर प्रश्न विचारण्यास सुरुवात केली. तिने इतर खेळाडूंचे अवतार पाहिले, त्यांचे चेहरे दहशतीने वळवले, मित्र आणि शत्रू वेगळे करू शकले नाहीत.
शेवटी, तिला लपलेली खोली सापडली, तिचा दरवाजा एमिलीच्या जर्नलमधून ओळखल्या गेलेल्या चिन्हाने चिन्हांकित आहे. आत, हवा थंड होती आणि भिंतींवर रूग्णांवर केलेल्या भीषण प्रयोगांची माहिती देणाऱ्या फायली होत्या. अनैतिक प्रथा आणि निष्पाप जीवांना होणाऱ्या त्रासाबद्दल वाचून एव्हलिनच्या पोटात मंथन झाले.
खोलीच्या मध्यभागी एक जुने संगणक टर्मिनल उभे होते. एव्हलिन सावधपणे त्याच्याकडे गेली, तिने एमिलीच्या जर्नलमध्ये सापडलेला पासवर्ड टाइप करताना तिची बोटे थरथरत होती. एनक्रिप्टेड फाइल्सची मालिका उघड करून स्क्रीन जिवंत झाली. तिने त्यांना एकामागून एक डिक्रिप्ट केले, आश्रयाच्या भिंतींच्या पलीकडे पोहोचलेल्या कटाचा पर्दाफाश केला.
गेमच्या डेव्हलपर्सनी मृत रुग्णांच्या वास्तविक आठवणींचा वापर करून सर्वात प्रामाणिक भयपट अनुभव तयार केला होता. रूग्णांचे मन स्कॅन करून गेममध्ये अपलोड केले गेले होते, त्यांची भीती आणि आघात आता खेळण्यासाठी मेमरी स्काय फ्री ऑनलाइन सिम्युलेशन गेम्सचा आधार बनले आहेत. या छळलेल्या आत्म्यांचे शोषण पाहून एव्हलिनला राग आणि तिरस्काराची लाट जाणवली.
सत्य उघड करण्याचा निर्धार करून तिने फायली फ्लॅश ड्राइव्हवर कॉपी केल्या. तिने तसे केले, आश्रय तिच्याभोवती चुरगळू लागला, भिंती तडकल्या आणि फरशी खचली. गेम कोलमडत होता, तिने उघड केलेल्या खुलाशांचे वजन ठेवण्यास अक्षम.
फ्लॅश ड्राइव्ह सुरक्षित ठेवून, एव्हलिन विखुरलेल्या कॉरिडॉरमधून धावत गेली, तिचे हृदय तिच्या छातीत धडधडत होते. आश्रयाने आश्रय घेत असतानाच ती बाहेर पडली, तिच्या कानात एक बहिरी गर्जना घुमत होती. आभासी जग विरघळले, आणि तिला तिच्या लॅबमध्ये परत सापडले, VR हेडसेट तिच्या मांडीवर विसावलेला.
जोरदार श्वास घेत एव्हलिनने हेडसेट काढला आणि आजूबाजूला पाहिले. प्रयोगशाळा आश्रयाप्रमाणे शांत होती, पण आता ते अभयारण्य वाटत होते. तिने फ्लॅश ड्राइव्ह तिच्या कॉम्प्युटरमध्ये प्लग केला, जगाला सत्य सांगण्यासाठी तयार.
फाईल्स अपलोड करायला लागल्यावर कुणीतरी तिच्यावर लक्ष ठेवून आहे ही भावना तिला झटकून टाकता आली नाही. स्क्रीन चमकली आणि एक संदेश दिसला: “तुम्ही तुमच्या स्वतःच्या आठवणीतून सुटू शकत नाही.” एव्हलिनचे रक्त थंड झाले कारण तिला समजले की गेमने तिच्या मनात स्वतःचा एक भाग सोडला आहे.
त्या दिवसापासून एव्हलिनला आश्रयाच्या प्रतिध्वनींनी, विस्मृतीच्या कुजबुजांनी पछाडले होते. तिला सत्य सांगितले पाहिजे हे माहित होते, परंतु तिला हे देखील माहित होते की ती खरोखर कधीही मुक्त होणार नाही. स्मृती आणि वास्तव यांच्यातील रेषा अपरिवर्तनीयपणे अस्पष्ट झाली होती आणि खेळ तिचा एक भाग बनला होता.
सरतेशेवटी, एव्हलिनच्या शोधामुळे जगभरात खळबळ उडाली, ज्यामुळे आता खेळण्यासाठी मेमरी स्काय फ्री ऑनलाइन सिम्युलेशन गेम्स बंद झाले. पण एव्हलिनसाठी, दुःस्वप्न संपले नाही. तिने कधीही बंद न होऊ शकणारा दरवाजा उघडला होता आणि भूतकाळाच्या सावल्या तिच्या मागे लागून राहतील.